Bring it on

Wat een lekker weertje. Het doet me hopen, smeken, verlangen naar meer. Heerlijk om Gent opnieuw te zien openbloeien. Het is onwaarschijnlijk wat een straaltje zonneschijn doet met de horde studenten in het Gentse. Reuzezonnebrillen, de eerste reflecterende benen, terrasjes à volonté en tot 's avonds laat samentroepen om toch maar geen enkele graad te missen van de voorbijgaande zomerse dag.

Gisterenochtend heb ik met een studiegenootje de 'Blaarmeerse bossen' onveilig gemaakt. Het was mijn eerste looptocht in die contreien, maar nu ben ik helemaal verkocht. Het rook echt naar een opkomend lentezonnetje en dat kan ik enkel aanmoedigen. Vorige week heb ik beslist om te trainen op weg naar de 'Dodentocht'. Een hondertal kilometer lopen, wandelen, afzien, blaren kweken, ... een mens zou voor minder in z'n bed blijven liggen! Het is echter een uitdaging die ik al jaren aan wil gaan, maar nu ook effectief in 'doen' zal omzetten.

Oke, ik hou het niet langer uit hierbinnen, ik trek richting de Rodetorenkaai. Mijn favoriete, Gentse, zonnige uitzicht.

Duivenpoepbrug

Genant gevaarlijk is het. Voor je het weet ligt er een witachtige brei op je schouder of op je arm of in het ergste geval op je hoofd. Menig slachtoffer weet hoe het voelt. Ik heb het over de befaamde duivenpoepbrug (als synoniem voor de Ter Platen brug). Al verschillende keren zag ik een duif zich nestelen op een strategische plaats, klaar om het 'poepkanon' af te vuren. Elke dag heb ik het gevoel dat het nu mijn beurt is om de volle laag te krijgen. Maar voorlopig zijn de duiven me gunstig. Al was het vorige week toch bijna raak.