Goed bezig. Wat een topper. BDW zwetend op de voorpagina van de meest gelezen krant van België, HLN. Hoera aan de democratie. Want als je even nadenkt - soms durf ik mij daar aan te wagen - is BDW de meest populaire politicus van ons land. Een plekje op de voorpagina van de meest gelezen krant is daarmee dan ook een 'verdienste' of eerder een 'symfonische onoverkomelijkheid' waar hij zich maar al te graag aan blootstelt - al mag ik hopen dat Lieve Blancquaert en Annemie Struyf hem nooit voor hun 'naaktlens' opeisen.
En: verrassing oh verrassing. BDW gaat de Antwerpse burgemeesterssjerp achternalopen - na zijn 'prestatie' in de Ten Miles kan dit geen probleem meer zijn. Als elke zichzelf respecterende journalist of ander politiek beest even de link gelegd had: maandenlang een eindeloos gezanik in de boekjes en gazetten over het wonder der wonderen: BDW op dieet. BDW doet mee aan de Ten Miles. De Ten Miles vinden toeval oh toeval plaats in 't Stad. De dag ervoor geeft hij een persconferentie. Wordt het een ja of een neen. Niets weerhoudt mij ervan te zeggen: dit lag er vingerdik op.
Genoeg sluikreclame.
Een onweerstaanbare drang naar nieuw avontuur houdt me de laatste tijd meer bezig dan binnenlandse politieke ergernisjes. Hoe kan het ook anders. Het lijkt in mijn hoofd soms nog een onbereikbare eindigheid. Maar binnenkort staat afstuderen toch op mijn agenda. Thesisperikelen hielden met de voorbije maanden nog even met beide voetjes op Belgische bodem, maar zonder zeveren - let op de mooie alliteratie - hebben mijn voeten nood aan andere ondergrond.
Ook mijn hoofd schreeuwt om nieuwe horizonten. Wetenschappelijk schrijver zal ik wellicht nooit worden - hierbij moet je je een grote zucht van opluchting inbeelden. De grootste moeite blijk ik te hebben om mijn thesis niet als een mooi verhaaltje neer te schrijven. Maar ikmoetnogevendoenalsofikdegrootstetheorethischewijsheidinmemeesleep. Met andere woorden: verhaaltjes neerpennen op dat Wittekipopkotblog van me en mijn grote wetenschappelijke inzichten bijhouden voor dat andere grote verhaal van me, juist, mijn masterproef. Trouwens, binnenkort zullen de woordjes 'op kot' moeten verdwijnen uit de naam van deze webpagina. Onlangs nog een mooi alternatief gehoord: witte kip op stok. Het toont een beetje mijn allergie voor volwassenheid. Drieëntwintig jaar is nochtans mijlenver verwijderd van de dertig. Rilling.
Goeie grutten. Wegens een vergetelheid van jewelste - dat krijg je wanneer je maanden aan een stuk schrijft over 'vergeten crisissen', soms word je er zelf één - moet ik morgen de Blaarmeerse heuvels verkennen met versleten springschoenen. Benieuwd of ik de top haal. Anders ga ik schapen hoeden. Sinds kort kom ik geregeld een schaap tegen op m'n looptochtjes. Herder(shond) is zowaar het mooiste beroep ter wereld.
Ik dank jullie om enkele hersenkronkels van mezelf te ontcijferen. Soms is daar een beetje flexibiliteit voor nodig. Respect.
