RecyKleer

Ochtend na ochtend trotseer je de kleerkast. Wetende dat je handen opnieuw dat ene lievelingsjurkje zullen aanwijzen als outfit van de dag. Helaas. Soms wordt net dat ene jurkje/rokje/truitje versleten of te groot, misschien wel te klein.

Ondanks de stapels kleren die zich ernaast ophopen, blijft het patroontje/kleurtje/modelletje je boeien. Hartverscheurend is het om die outfit naar de kringwinkel te brengen - dat doe ik dan ook lekker niet.

Wat dan wel?
RecyKleren, meneer en mevrouw. 
Recy - wat?
Kleren. Met de K van Kringloop. 

Oud wordt weder Nieuw. 

Sinds de naaimachine in mijn leven kwam, komt mijn oude kledij van onder het stof.

Van bloemenkleedje tot T-shirt - haarband - ...
Een journalistiek onderonsje aan zee - alweer zo'n zeven jaar geleden - zorgde ervoor dat dit kleedje mijn kleerkast mocht verrijken. Bijna wekelijks kwam het tevoorschijn. Het was niet meer weg te slaan uit mijn garderobe - het maakte zelfs negen maanden lang deel uit van mijn ecotripping-rugzak. Ondertussen lag het al zo'n anderhalf jaar 'te vergelen' in dé kleerkast. Het was iets te groot geworden, en hier en daar was het 'slijt' té duidelijk zichtbaar.

Dus vandaag deed ik dit:

Het bloemenkleedje in betere tijden

Los T-shirtje

Hippiehaarband

Mijn eerste 'trouw'kleedje gepimpt
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet 'meermaals getrouwd geweest'. Trouwen is niet zo aan mij besteed. Dit blauwe kleedje kocht ik om voor de allereerste keer een trouwfeest bij te wonen. Opnieuw: tot slijtens toe gedragen met gaatjes tot gevolg.Tijd voor een 'pimp'sessie.

Het 'normale' blauwe kleedje 

Kleedje met een (tweedehands) kleurrijk bloemenstofje

Daarnaast heb ik al heel wat jongleerballetjes,vlaggetjes en rokjes gemaakt van stofjes die ik in de kringwinkel 'toevallig tegen het lijf liep'.

Een bonte mengeling jongleerballetjes

Ren, huppel, spring, naar je kleerkast en RecyKleer. Of geef mij een seintje.  Ik hou wel van enkele creatieve uitdagingen ...

Wordt vervolgd!

26 en volgewassen

Hiephiep hoera ...

Vandaag is het de NMBS die m'n beide voeten met veel geweld op de grond laat neerploffen. Vanaf vandaag ben ik jongere af - help? Geen GO-passen meer. Geen goedkope Campuskaarten meer - reizen naar het mooie Gentse zal vanaf nu een flink pak duurder worden. Burgemeester Termont: doe eens gek, en laat oud-studenten tegen een prikje treinen naar Gent. Vanaf nu: de volle pot. Of een railpass. Feest.

Hiephiep hoera ...

Dat draadje richting tram 3 begint te spannen. Grappig. Mijn 18de verjaardag lijkt nog na te zinderen in mijn hoofd. Of was het mijn pré-verjaardagsfeest van afgelopen vrijdag? Enfin, ik begin dingen door elkaar te slaan - misschien was het door de houtkorf? Ook op mijn 18de verjaardag speelde die de hoofdrol. Je merkt het: verschijnselen die enkel bij volgewassen mensen opduiken.

Hiephiep hoera ...

Met groot jolijt kan ik jullie aankondigen: naast drie sisters, heb ik nu ook een Brother. Hij kleurt mijn groene bureautje. Zelf ben ik zo gek om plotsklaps de winkel binnen te stappen en huiswaarts te keren met een doos zo groot dat ik er zelf in kan. Bijna had ik het overwogen om 'mijn Brother' op mijn fiets naar huis te dragen, ware het niet dat er een goede ziel zijn auto tot voor de winkeldeur sleepte. Uren hebben we ondertussen al samen versleten. Een vlagjeslijn, twee rokjes en wat verstelwerk later kan ik opgelucht adem halen: de klik is wederzijds.

Hiephiep hoera ...

Mijn hoofd, armen en nek zijn deze week al flink verbrand. Je denkt dan: na zoveel jaar, kan mijn vel wel tegen een stootje. Niets van. Smeren blijft de boodschap - rimpels proberen krampachtig door te breken, maar ik geef ze geen kans. Platstrijken die handel!

Hiephiep hoera ...

Mijn hoofd blijkt ook vandaag nog steeds hetzelfde: lichte chaos en een creatieve geest die niet te temmen valt.


Fioew. Opgelucht ademhalen. Het is slechts een voorgevoel. 26 is lang zo slecht nog niet. Misschien brengt het me dit jaar wel naar ongeziene avonturen. Wie weet.

De periode van 'halfgewassendheid' kan ik nu achter mij laten.

26 en volgewassen.

HoutGehakt

Het klinkt bijna als een natuurlijk vleesje - boomvlees.
Het is niets anders dan het voltooid deelwoord van houthakken.

Winters zijn er om jezelf warm te houden.
En met als enige warmtebron een stoof, kunnen we er niet onderuit: er moet en zal 'gehouthakt' worden.

Al jaren trek ik 's winters het veld in met katsjoebotten, vijf lagen kleding en een houthakkersmes. Het 'zagen' laat ik over aan het mannelijk geweld, het hakken doe ik lekker zelf. Het oprapen van de overblijvende takjes behoort ook tot mijn takenpakket.

Een winter zonder houthakken, is als een zomer zonder zon: zonde.

Al hakkend baan ik me samen met m'n medehakkers een weg door de opgehoopte takjes. Wanneer de vitamine D zich verspreid over onze hoofden, verandert de inspanning al rap in pure ontspanning. Ik noem het: genieten.

Ondertussen zijn we al ver gevorderd.We zijn in de fase van het houtstapelen. Dat is het 'puzzel'gedeelte van het houthakproces. Ervoor zorgen dat de gepaste blokken zich neervleien tegen elkaar. Soms wordt er gevloekt, soms gaat het als vanzelf.

Wanneer je dan later het gedroogde hout hoort knetteren en je de gele vonken ziet verschijnen in het stoofje, dan weet je: dit is het allemaal waard geweest.

Warmte.

Ook op onze Ecotrippingreis was het een van mijn favoriete taakjes.