Met z'n neusje in de ketchup van een verdwaald pakje friet.
Nietsvermoedend snuffelt het muizenbeest in het rond.
Geen mens op perron 1 heeft het beestje in de mot.
Mijn regencape drupt.
De eerste sneeuw smelt sneller dan gedacht.
Conducteur x vertelt me dat het brandt.
Brand in Oudegem. Geen trein richting Dendermonde.
Ik kijk naar het muisje.
Dat blijft lustig ketchup binnensmokkelen.
Als een holbewoner in station Gent-Sint-Pieters.
Zelfs een razende trein, verandert niets aan het tafereeltje.
Bedoel je dat ik deze avond GEEN trein meer heb richting Dendermonde?
Ik weet het niet, meisje - hoor ik nog steeds liever als 'mevrouw' - , we kunnen enkel afwachten.
Het is 22 uur gepasseerd.
Natuurlijk is Dendermonde geen optie meer.
De trein staat er wel. Twee reizigers blijven hardnekkig de warmte van de trein opzoeken.
Op dat moment begint het beestje aan de laatste ketchupdruppels.
Dan maar Lokeren.
Ik hoor conducteur Y net zeggen dat Lokeren ook niet zal lukken.
Hoe, wat, waar. Lokeren lukt niet?
- Nee, mevrouw.
Dat is richting Antwerpen-Centraal, meneer.
- Dat kan. Ik zoek het op.
Het is zo! - niet voor niets 5 jaar in Gent gestudeerd.
- Ohja, u heeft gelijk.
Ik zie het muisje nog net z'n 'huisje' binnengaan.
Heerlijk, zo'n stationsbestaan.
Ik hol naar perron 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten