Start

Hey Fa !

Na een weekje Suriname, is het me dan toch gelukt om een blog te starten. Niet dat ik het niet wou, meerdere keren stond ik op het punt om mijn 'memoires' uit Suriname neer te pennen. Maar hier zit ik dan. Ondertussen al zes dagen onder de Surinaamse zon. Nog geen kleurtje, aangezien ik het heetste van de dag in een redactielokaal doorbreng.

Mijn eerste indruk van Suriname kreeg ik in de lucht. Met mijn neus tegen het raam geplakt zat ik naar het regenwoud te staren. Ook al lijkt het voor sommigen gewoon een verzameling van bomen, ik kon er niet genoeg van krijgen. Ik kon mezelf niet overtuigen om een foto te nemen van het landschap onder mij. Want een foto zou het regenwoud niet weergeven zoals het echt is.
Daarna volgde de rit van de luchthaven tot het huisje van Marcel, voor drie maanden dus mijn thuis. Het was een sightseeing om u tegen te zeggen. Kleine houten hutjes met inheemse mensen die hun geld verdienen geduldig wachtend aan hun fruitkraampjes.
De vele zwerfhonden langs de kant waren nog maar een voorproefje voor hetgeen we aan zouden treffen in het centrum van Paramaribo.
Na de eerste nacht opgestaan vol muggenbeten. Mijn netje leek net niet goed genoeg. Maar voorlopig valt de jeuk goed mee. Midden in de nacht even wakker geschrokken van de ‘buurtwacht’. Een soort patrouille die ’s nachts de straat op trekt. Met hun lampen verlichtten ze heel de kamer. De allereerste douche hier voelde zalig. Na een nacht vol woelen en zweten, luchtte het koude water me op. Daarna een ontbijtje en op ons gemak de buurt verkend. ’s Middags met Marcel de stad ingetrokken. Wat we daar allemaal zagen…echt confronterend. ‘Wees geen alcomobilist’ stond er in grote letters langs de weg. Maar het Parbobier glijdt overal goed binnen als je eens de stad rondkijkt. Wildplassen is een van de hobby's van de mannelijke Surinamers. Het eerste terrasje dat we deden, was met zicht op het gigantische Surinamemeer. De grote brug over, gingen we op zoek naar vers fruit. Vier kippetjes huppelden vrolijk rond onder de tafels die vol lagen met exotisch fruit. Zo ook overrijpe mango’s die we even later thuis probeerden eetbaar te maken. Een beetje kokosmelk smaakte hemels na een plakkerige busrit. En ’s avonds voor de eerste keer ‘gekookt’. Rijst, ananas en stukjes zwanworst, niet bepaald een koningenmaal, maar met een grommende maag smaakte het heerlijk.

De voorbije vier dagen bracht ik grotendeels door op de redactie van de Ware Tijd. Er kwamen 7 nieuwe huisgenootjes en in de stad zijn blanke meisjes een begeerd goed. Maar die belevenissen schrijf ik later neer. Voorlopig is mijn laptop leeggetypt.

Tot snel