Witte kip

In het centrum van Paramaribo is het lekker druk. Op elke hoek staan mensen bij elkaar, te kijken, te wachten, plezier te maken of kranten te verkopen. Het is een feit dat blanke mensen hier opvallen. 'Bakra' of 'witte kip' hoor ik hier en daar wanneer ik wandel door de stad. Rondhangende mannen houden ervan om een beetje uit te dagen. Geen probleem wanneer ik samen met Jan (mijn collega/huisgenoot) door de straten loop. Maar de eerste keer alleen in het centrum was het toch even slikken. Na mijn eerste, echte werkdag (dinsdag) ging ik op pad naar de bus. 'Hey lekkere witte kip. Zal ik jou eens rondleiden in Paramaribo?' Maar het bleef gelukkig bij woorden. Bij de bus aangekomen was ik opgelucht, eventjes rust. Dat was buiten de man gerekend die naast mij kwam zitten... met zijn stinkende drankadem kwam hij wel heel dicht bij me zitten. Smekend om mijn telefoonnummer en steeds herhalend hoe graag hij wel naast me zat. Met een bang hart probeerde ik voor me uit te staren, wachtend tot het kleine vliegveldje in zicht was, vlakbij ons huisje. Het lukte me gelukkig om snel uit de bus te springen, 1.25 SRD in de handen van de buschauffeur achter te laten en die man van me af te schudden. Fioooew.