Gisterennacht kwam ik na een helse treinreis eindelijk toe op mijn kot. Hels is eigenlijk het foute woord. Slechts 18 minuten zat ik op de trein. Niettemin duurde mijn reis meer dan twee uur... Na een Zeelse vertraging van 20 minuten zat er niets anders op dan te rennen naar het juiste perron bij onze aankomst in Lokeren. Ware het niet dat de trein richting Gent niets meer liet zien dan zijn smalende achterlichten. Met andere woorden, daar zaten we dan. Een klein uurtje vast in het donkere, Lokerse station. Uiteindelijk dook er dan toch nog eens een trein op richting Gent. Gelukkig had ik al die tijd een treinpartner bij me die zijn portie pech die dag wel al gekend had. Een treinvertraging kon er ook nog wel bij.
In Dampoort aangekomen, besefte ik dat een voettocht door de nachtelijke stad niet meteen het aangenaamste tijdsverdrijf zou zijn. Met een ongeziene snelheid stapte ik vooruit. Slechts één doel: mijn matras. De sneeuw rondom mij begon stilletjesaan, aan het onvermijdelijke ontbindingsproces. Na een klein halfuurtje bereikte ik veilig mijn einddoel.
Vandaag. Woensdag. Blokdag. Een hele dag heb ik doorgebracht in de bib op het Zuid. Geen afleiding, geen Music for Life dreunend in mijn hoofd, gewoon ik en het nodige cursusmateriaal. Rond een uur of half zeven was het welletjes geweest. Mijn verse groentjes lagen op me te wachten op mijn kot. Met andere woorden de tocht richting kot werd alweer ingezet. Samen met C. ging ik vol goede moed de strijd aan met het smeltende ijs in het Zuidpark en het nog gladdere brugje middenin het Muinkpark. Zonder kleerscheuren scheidden onze wegen. Bij mij was die weg een weg richting heerlijke, verse prei-wortel-ajuin-aardappel soep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten