Niettemin werd mijn aandacht snel verplaatst naar de onheilspellende gifgroene letters die ik in de verte zag verschijnen. Het zou toch niet waar zijn ... Na een 'closer look' bleek het duidelijk. VERKOCHT. Het huisje dat ik reeds twee jaar lang passeerde telkens met de gedachte: 'Als ik later groot en sterk zou zijn (en - klein detail- als mijn portefeuille ooit rijkelijk bedeeld zou zijn) dan koop ik dit huisje en tuur ik elke dag (als ik niet op reis ben) naar dat wonderlijke plekje.' Helaas. Ze zijn me voor geweest. De huisjeskannibalen.
Terug naar de realiteit, ik zat daar niet enkel mijn dromen te beleven. Vol goeie moed had ik mezelf de opdracht gegeven enkele boeken uit te pluizen op zoek naar een nieuwe invalshoek voor mijn masterproef. Nog niet volledig gelukt, maar toch wel enkele nuttigheden tegengekomen. Benieuwd waar ECHO me nog allemaal heen zal leiden.
Ohja, het is weer mandarijntjestijd. Vandaag ontdekt dat zoiets als een mandarijntje het kind in mij terug bovenhaalt. Sommigen zullen beweren dat, dat altijd wel ergens aan de oppervlakte zit, maar op zo'n dag als vandaag, voel ik het toch meer dan anders kriebelen. Op de fiets kon ik het daarnet ook niet laten om telkens het grootste afgevallen herfstblad te voelen kraken onder mijn banden. Dat ik daar dan als een dolgedraaide puppy van links naar rechts bij zwalpte, kon me toch helemaal niets schelen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten