Nieuw avontuur in zicht.
Mits enige verbeelding lijkt het me nu al mogelijk een beeld te scheppen van de komende week: een tent, stapschoenen, rugzak en muggenzalf - remember Suriname. Zulke knoerten van beten wil ik van m'n leven niet meer. De littekentjes zijn net aan het vervagen, maar heb persoonlijk geen behoefte aan nieuwe kraters.
Regen? Laat ons eerlijk zijn. Ierland is niet gekend om z'n 'Ibizaiaanse' stranden en bruisende zonneschijn, maar op tijd en stond een regenbui zal onze oververhitte voetjes wel afkoeling bezorgen. Optimisme alom.
Gelukkig is daar de natuur. Dat wordt ons toch gezegd. Benieuwd of mijn stilaan groeiende kampeerkennis de strijd zal moeten aangaan met onverwachte nieuwigheden.
Mijn onuitstaanbare lompigheid van afgelopen dagen (weken) kan ik hopelijk in België achterwege laten - iemand interesse? Bel me, schrijf me, laat me gauw iets weten. Na builen, blauwe plekken, scheenbeenkrampen en dergelijke andere lichamelijke ongemakken heb ik nood aan wat oplapperij. Ik heb alvast blijnenpleisters mee, want je weet maar nooit - soms zit een ongelukje in een klein hoekje van je schoen.
Enfin, u hoort het al. Ik ga naar daar om een beetje te genieten. Om te vieren dat ik officieel geen student meer ben. Klein feestje in de Wicklow Mountains.
De voorlopig laatste vliegtuigvlucht zit er aan te komen, want daarna ga ik de iets meer ecologische toer op. Plannetjes worden gesmeed. Ecotripping is de volgende stap.
Slán!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten