Het zomert in ons Belgenlandje. Met muts en dikke regenjas was een fietstocht richting Gent een kleine uitdaging, maar toch haalbaar - ik moet bekennen: op de kasseistrook (Vogelzang) voelde ik me net als een oud dametje schuddend op haar trilplaat. En op de strook met 'metershoge' modderplassen stond mijn keel enkele keren wagenwijd open om enkele kreetjes te lossen, maar geen uitschuivers. Zelfs het Beerveldse Feestpaleis stond er onderweg treurig bij. Enfin, ik weet niet of het er ooit anders uitgezien heeft.
Lichtjes verzopen toegekomen, - was dat de reden waarom iemand me in de wc's aansprak 'en hoeveel mag dat dan zijn, dametje?' Sorry, maar ik heb nog nooit een verzopen wc-dame gezien. Enig respect voor ieders beroep alsjeblief - maar volhardend in onze wilskracht, hebben we met een losgeslagen paraplu de Gentse binnenstad verkend. In tegenstelling tot vorige jaren konden we nu zonder moeite flaneren over de kasseitjes en andere straten waar het anders koppenlopen was. Het enige dat we moesten ontwijken waren de plassen die her en der (als uit het niets) opdoken - en enkele marginale types die al strompelend op zoek gingen naar de meest geschikte plaats om nog een pintje te scoren. Daan begon met een bijna bomvol Sint-Baafsplein voor zich, maar moest dan heel wat halve fans laten gaan. Ik had toch graag even van op het podium neergekeken op de meute paraplu's die daar werden opengeklapt en heel de avond/nacht lichtjes op en neer deinden - sommige op de maat van de muziek, andere op het ritme van de regendruppels.
Mijn aanrader voor de komende feestavonden: de Swing Cité. Ik zou zeggen: ga zelf en ontdek mijn fascinatie.
*
Zonet trouwens het meest absurde idee van de week tegengekomen: er bestaat zowaar een 'Actiecomité Stop het Slechte Weer'. Hoe kan het ook anders: enkele dolle Nederlanders zijn de initiatiefnemers van deze onnozelheid. Altijd al een beetje met hun hoofd in/tegen de wolken gelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten