Trouwens, één ding heb ik me dit jaar voorgenomen: ik neem niet meer voor. Ik laat mijn hoofd niet meer op hol brengen door onvervalste dwangmaatregelen. Een nieuw jaar, een nieuw avontuur. Cliché. Waarom zou ik wachten op een vuurpijlknal om in mijn hoofd plaats te maken voor nieuwigheden? Dat hoofdgedoe maakt elke dag wel weer een nieuwe sprong. Uitdagingen voor 2012 zijn alvast wel opgeslagen in mijn hersenpan. De eerste zal niet lang meer op zich laten wachten: het kopen van schoenen. 'Een stukske cake' ( alias 'a piece of cake' voor de niet-verstaanders) zou je zeggen? In mijn geval durf ik eerlijk toegeven dat het een zwaar karweitje zal worden.
1) Net op nieuwjaarsavond ontdekt dat mijn zool het dit keer wel echt begeven had. Geen smoesjes meer. Zelfs secondelijm leek een negatief effect te hebben op de standvastigheid van mijn botjes. Domper.
2) Bergschoenen. Om dit jaar een opeenstapeling van ongekende hoogtes te verzamelen. En om mijn 'klimstatus' een beetje op te krikken. Voorlopig beneemt de fameuze Gentse skiberg nog steeds mijn adem bij een poging tot boven te rennen.
3) Dan maar meteen ook beginnen uitkijken naar een nieuw paar loopschoenen. Kwestie van mijn avontuur na de marathon onverminderd voort te zetten. In augustus moeten vooral de Hoge Venen uitkijken voor mijn (hopelijk) oneindig enthousiasme.
Zonder verpinken heb ik ondertussen ook moeten toegeven dat dansen me toch nog steeds blijft boeien. Heerlijk om iedereen in volle glorie uit het dak te zien gaan en om op te merken dat iedereen zijn eigen dansstijl blijft heruitvinden. Van wandelende takken tot duikende kwartels. Van plakkers tot losbollen. Van grave hoofdknikkers tot schoenstaarders.
Tot slot krijgt Gers Pardoel nu al een Gouden Muzieknoot van me voor zijn onweerstaanbare melodietje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten