Tokkel tokkel. Eerlijk? Ik ben geen muzikaal toptalent. Laat staan dat een noot bij mij enige vorm van herkenbaarheid doet oproepen. Tokkel tokkel. Oke, soms maak ik muziek in mijn hoofd, af en toe laat ik zelfs een paar klanken uit mijn mond ontsnappen. Nog eens eerlijk? Meestal lijkt het niet eens op hetgeen ik probeer na te murmelen. Tokkel tokkel. Maar met een gitaar in mijn handen lukt het me toch enige expressie uit te drukken. Druk in gesprek maakte elke snaar die ik aanraakte net die woorden in me los die al eventjes vastzaten. Ik geef toe, met mijn linkse poot, een rechtse gitaar bespelen: het blijft een beetje tegendraads. Maar dat is nu net hetgeen me zo aanspreekt.
Gent blijft trouwens gekke dingen doen met me. Daarnet bijna een overstekend mitje omver gereden omdat ik zo gefascineerd was door de luchtballon die bijna helemaal - letterlijk - de mist in ging. Gisteren toen ik net buitenstapte uit de bib, passerend voorbij de fietspomp, stak ik bijna mijn armen in de lucht toen een luide knal m'n oren vulde. Bleek de dame achter me te zijn, die net iets te fanatiek haar band had opgeblazen. En tijdens de les was het ook al niet ideaal om vliegende kruiwagens voorbij het raam te zien passeren. Maar goed, de metropool Gent laat zo maar weer zien waarom het de moeite waard is om af en toe eens duchtig rond te staren.
Nog een kleine noot ter afronding: heb een lijstje gemaakt met dingen die ik allemaal gedaan wil hebben voor m'n 25ste. En, laat het een opluchting zijn voor velen: muzikaal toptalent worden, staat niet in mijn top vijftien :-).
Tokkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten