Maandagochtendhumeur

Maandagochtend. Na een vermoeiend weekend voel ik het lood in mijn benen zakken wanneer ik om acht uur de wekker hoor jammeren.

En niet alleen bij mij lijkt dat gevoel te overheersen. Wanneer ik mijn ('gepimpte') fiets opspring, hangt het maandagochtendhumeur in de lucht. Zelfs de werkmannen op de hoek van de straat hebben deze keer geen zin om een fluitconcert te houden. Ook zij hebben last van slaperige oogjes. Onderweg naar de Sterre zie ik enkel opgejaagde 'gsm-ende' mensen in hun auto zitten. Zelfs de rode lichten lijken het vandaag op mij gemunt te hebben. Wat een contrast met vrijdagmiddag. Wanneer ik mijn tocht naar het station inzette, zag en hoorde ik vrolijke mensen. Een studente die in volle borst meezong met haar Ipod, een mama die samen met haar kindje de nieuwste Samsonhit meemompelde en een jogger die een carrière als zanger duidelijk zag zitten, helaas.

Na de eerste les van de week trap ik met volle snelheid mijn fiets naar de Colruyt in Ledeberg. Spontaan doet de parking me altijd denken aan Barbara Sarafian die een scheldsalvo afsteekt tegen een vrachtwagenchauffeur in de film 'Aanrijding in Moscou', een geweldige film trouwens. Mijn wekelijkse uitstap naar de supermarkt voelt al een beetje als routine. Met een onhandige kar wring ik me door elke rij heen om toch maar zo snel mogelijk alle nodige ingrediënten voor de komende week te bemachtigen. Wanneer me dat uiteindelijk lukt en ik aan de kassa sta, zie ik voor me een lustige kleuter een pakje chips naar binnenwerken. Even later krijgt hij ook nog een lolly in zijn mond gedropt. Gek, welke winkelgewoontes sommige mensen er op nahouden.