Dichterlijke somberheid

Het besef komt hard aan.
Hard als een kokosnoot, hard als een machette die door je lijf snijdt.
Week zes loopt op z'n einde.
De helft voorbij.
Laat me toch gewoon genieten van m'n tijd hier.
Dat doe ik wel, wees daar van overtuigd.
Toch valt het me zwaar.
Zwaar als de pindakaas die ik 's morgens op mijn brood smeer, zwaar als de vrouw die me gisteren bijna tegen het raam van een busje plette.