En En En

Straks is er alweer een werkweek voorbij. De onderwerpen die deze week in mijn schoot terechtkwamen: composteren - de Ark Van Noach -huiswerkbegeleiding - batterijen recycleren.

Een vijfdaagse werkweek is nooit saai. Van de ene naar de andere kant word ik gesleurd, in gedachten, maar vooral ook met de taxi vlieg ik naar alle uithoeken van Paramaribo. Soms weet ik zelf niet eens waar ik heen word gevoerd. Van de Maletraitemall naar de Anton Drachtenweg, van de Estabrielstraat naar de Leysweg. Steeds opnieuw vraag ik me onderweg af wie of wat ik zal aantreffen. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende verhalen.

Ik merk van mezelf dat ik stilaan in de Surinaamse levenswijze ben gerold. Hun leuze is en blijft: Easy on... Vaak merk ik dat ik me niet opjaag om op tijd op een afspraak te verschijnen. Al te vaak stond ik daar hopeloos verloren te wachten tot er iemand opdaagt. Opnieuw iets dat ik in België zal moeten afleren. Daarnaast zal het verkeer een van de grootste veranderingen zijn. Terwijl Surinamers alles op het gemakje doen, draaien ze volledig door van zodra ze de auto inkruipen. Hun 'toeter' staat geen moment stil. Voorbije maandag zat ik in de auto met Guillaume Pool (een waar fenomeen in Suriname en een ongelofelijk sympathieke man) en Elien op zoek naar een dokteres die me eens een echt goed zalfje zou kunnen voorschrijven. Dit was wat hij zei: "Vrouwen zijn beesten in het verkeer, zij zullen je nooooooooit voorrang verlenen." En dus heb ik er eens op gelet, en wat hij zei is effectief waar. Oke, er zijn ook bitterweinig mannen die de uitdaging met zichzelf aangaan en stoppen bij een zebrapad, maar de vrouwen zijn het ergste.

Toen we bij Guillaume in de auto zaten, zagen we plots Alida van de Boomhut verschijnen. Na een gevaarlijk manoeuvre, lukte het hem om haar klem te rijden en snel een woordje te wisselen met de dame die ooit Ketnetgewijs het Vlaamse scherm vulde.

Er is nog iets waaraan ik zal moeten wennen eenmaal terug in ons belgenlandje: wakker worden zonder het geblaf van dolle straathonden. En geen 11 kwetterende huisgenoten rond mij. En geen zon die er voor zorgt dat je dag onmiddellijk gemaakt is. En geen Chinees op elke hoek van de straat. En geen kleurrijk beschilderde busjes die slingeren over de baan. En En En En