Mijn blog heeft even stil gelegen.
Niet omdat er zo weinig gebeurd is ten huize Estabrielstraat, integendeel. Misschien zorgt de overvloed aan belevenissen er wel voor dat mijn hoofd af en toe eens tilt slaat.
Drie zware dagen zijn nu achter de rug. Alles begon met ons barbecuefeest voorbije vrijdagavond. Na een week waarin vermoeidheid en ziekte hun tentakels vastgezet hadden onder mijn huid, gaf een onverwacht telefoontje me de nodige energiestromen. Groenten snijden, decoreren, bami wokken, ... een onvervalste Surinaamse barbecue stond onze gasten te wachten. En om eens variatie in ons dagelijks eten te brengen, stond er ook kip op het menu =)
Een zestigtal genodigen bracht nog meer leven in de brouwerij - en geloof me, met 12 stagiaires in huis ben je veel gewoon. Een babbeltje slaan, nieuwe gezichten waar Surinaamse avonturen an vasthangen, een broeierig sfeertje, borden vol lekkers, de eerste danspasjes en de Borgoe Rum die rijkelijk stroomt. Geen wonder dat er een onvergetelijke indruk is achtergebleven bij onze gasten.
De volgende ochtend/middag vond de opkuis plaats. Die verliep verbazingwekkend vlot. Met de zwabber in mijn handen lukte het zelfs om een onuitwisbare properheid achter te laten. Of dan toch voor een uurtje. De rest van de dag heb ik ervaren als nogal leeg.
' s Avonds stond 'The remember Lucky Dube show' op het programma. Een reggae-avond die we niet wilden missen. Alleen ... ze hadden ons verteld om vroeg genoeg te gaan, meer dan drieduizend mensen zouden het ons anders heel moeilijk maken om een glimp op te vangen van het optreden. Daar stonden we dan. Een uurtje op voorhand. In een leeg Flamboyant Park. Geen Surinamer die er aan dacht om toch maar eens op tijd te komen, maar wij als allereerste van de partij. Na meer dan twee uur wachten (met nog steeds de restanten van de avond ervoor in ons lijf) konden we eindelijk genieten van het voorprogramma. De zware druk op mijn ogen maakte het moeilijk om me volledig in te leven in het reggaesfeertje. Toch is het gelukt om - op een laag pitje - mee te swingen met de energieke podiunmannen en -vrouwen. Het laatste uur van de Zuid-Afrikaanse Remember Lucky Dube band heb ik wel jammerlijk genoeg moeten missen. Slechts een paar huisgenoten hielden het vol tot de allerlaatste toon.
Zondagmiddag = strandmiddag. White Beach is een aangelegd strandje aan de Surinamerivier. Verwacht geen witte stranden, mooie rotsen en blauw, doorschijnend water. Gewoon een gezellig strand met enkele hutjes en schaduwboompjes. Een lekker rustmoment, maar geen spectaculair gebeuren. Nochtans heb ik wel opnieuw heel hard genoten van het mooie uitzicht dat we voorbijraasden met de wagen. Het doet me nog meer zin krijgen om zeven dagen de natuur in te trekken, diep het binnenland in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten