Vrijdagavond 12 februari
Een etentje in een javaans restaurant. Bami, nasi, scampi's, en een hele reutemeute gerechten die heerlijk smaakten, maar waarvan ik geen idee heb hoe ze heten. Enkele uurtjes later heb ik voor de eerste keer het échte nachtleven hier ontdekt. Vorige week was maar een voorsmaakje. Eerst gingen we de Havana Lounge onveilig maken. Bijna geen volk te zien, maar gelukkig waren we allemaal geweldig in de mood en maakten we er gewoon ons eigen feestje van.
Daarna naar de ZsaZsaZu, dé discotheek van Paramaribo. Na de man aan de kassa gesmeekt te hebben ons een goed prijsje te geven en hem genadeloos rond onze vinger te draaien, maakten we een entree in een vrijwel lege zaal. Langs de zijkanten enkele plaatselijke macho's, op de dansvloer de marina's die verleidelijk een dansje waagden. En wij opnieuw een eigen feestje bouwen. Pas na vijf uur lieten we de party voor wat ze was, half leeggefeest, maar in de partybus van Marcel was daar nog niets van te merken …
Zaterdag 13 februari
Genoten van een rustig dagje chillen met die billen. Een beetje geschreven, een beetje geluierd, een beetje op de laptop getokkeld, een beetje gezond. Resultaat: rode billen.
's Avonds voor de eerste keer in mijn twintigjarige bestaan, naar een hindoestaans jubileum geweest. Lekker eten en een gezellig sfeertje. Toen ik en Lien afscheid namen, nam de gastvrouw ons bij de hand en werden we de dansvloer ‘opgesleurd’. Heel schattig was dat. Doodmoe, maar voldaan keerden we naar huis. Met de fiets was het even schrikken geblazen wanneer er een mysterieus brommertje achter ons vertraagde, maar even later bleek het de fotograaf van de Ware Tijd te zijn. Oeeef.
Champagne op Surinaamse wijzeZondag 14 februari
Om acht uur stonden ik, Jan, Elien en Lien klaar om op avontuur te gaan. Letterlijk ‘met de jeep door het oerwoud’. Vincent kwam ons oppikken en op Zanderij werd het startsein gegeven voor een echte fatoetocht. Met andere woorden: crossen in de bossen. En dat er gecrost werd was meteen duidelijk. De stofwolken zorgden ervoor dat we op het einde van de dag een rode schijn vertoonden. Een ‘once in a lifetime experience’. Alhoewel… op 21 maart is het opnieuw savannecross :-) Ready,set, go.
Happy Valentine
Lien, Elien, ik en Jan ergens in de kluwen van het uitgestrekte regenwoud
Na de tocht door de jungle: moegecrost
Geen opmerkingen:
Een reactie posten